Wągrowiec i okolice

Sobota, 4 stycznia 2014 · dodano: 04.01.2014 | Komentarze 16

Wczoraj napaliłem się, aby odwiedzić Wągrowiec. Ale żeby nie było tak łatwo i nudno zarazem, postanowiłem do tego miasta pojechać jak największą ilością dróg leśnych, polnych, nieutwardzonych, czyli po prostu w terenie, a z powrotem wracałem już w większości asfaltami. Jednak cieszę się niezmiernie, że po tych drugich wyszło mniej  :-)

Przebieg trasy zamieszczam poniżej:
Pokaż trasę GPS
Zacznę od początku. Wstałem o 8:00 i zjadłem talerz zupy pomidorowej z większą niż zwykle porcją makaronu potem przegryzłem kilka kanapek z dżemem i zjadłem grześka w czekoladzie. Założyłem na siebie co trzeba, bo nie było tak zimno z rana, jakieś 3,5*C. Wsiadłem na rower i wstąpiłem jeszcze do sklepu po izotoniki i banany i jakieś węglowodany.
O 9:00 od razu skierowałem się na Puszczę Zielonka, która przejeżdżam caluśką wzdłuż, wyjeżdżając w Rejowcu.
Potem miałem jeszcze mnóstwo lasów przed sobą, minąłem rzekę Małą Wełnę niedaleko Kakulina. Dopiero za Kakulinem skończył się las i zaczęły drogi polne. Trochę sobie zażyłem jazdy po wilgotnych piaskach i wyjechałem w Popowie Kościelnym na asfalt.
W Popowie Kość. zdziwił mnie widok kwitnących stokrotek na trawie obok starego, drewnianego kościoła.


Pierwsze kilometry przez Puszczę Zielonka © grigor86

W Rejowcu ktoś sobie Stefana Batorego przed domem postawił © grigor86

Rzeka Mała Wełna © grigor86

Jadąc z Kakulina do Popowa Kościelnego © grigor86


Wielka przyjemność jazdy © grigor86

Polnych dróg mi dziś nie brakowało © grigor86

Panorama Popowa Kościelnego © grigor86

Styczniowe kwiatki. Czy to jeszcze anomalia, czy już normalność? © grigor86

Popowo Kościelne - drewniany kościół z 1629 roku © grigor86

Ciekawe co za drzwiami © grigor86

Sarbia - zniszczony, drewniany dom © grigor86

Sarny zażywające styczniowego Słońca © grigor86

Po wjeździe do Wągrowca od razu udałem się na Rynek i potem nad Jezioro Durowskie do parku, gdzie zamiar miałem zrobić sobie mały popas i odpoczynek. Spacer nad niezwykle przejrzystym Jeziorem Durowskim, które urzekło mnie porządną infrastrukturą turystyczno - wypoczynkową dobrze mi zrobił. Wszamałem przygotowane w domu kanapki, 2 banany i grześka, popiłem strasznie zimnym izotonikiem i dalej w drogę, bo robiło się późno a chciałem jeszcze odwiedzić niezwykłe skrzyżowanie dwóch rzek: Nielby i Wełny, a najciekawsze jest to iż każda płynie swoim nurtem i to skrzyżowanie w niczym nie zakłóca kierunku pływu wody. Zjawisko to nazywa się bifurkacją wągrowiecką i podobnych atrakcji można szukać w Polsce ze świecą w ręku. Z wągrowieckich atrakcji pojechałem jeszcze zobaczyć grób rotmistrza wojsk polskich w latach 1808 - 1814 Franciszka Łakińskiego, którego ów grobowiec zbudowano w kształcie piramidy. Robiło się już na prawdę późno, Słońce gasiło swój zapał i w dodatku chowało się za chmurami, dlatego troszkę przyspieszyłem.


Wągrowiec - Rynek miasta © grigor86

Wągrowiec - Park przy Jeziorze Durowskim © grigor86

Wągrowiec - plaża przy Jeziorze Durowskim © grigor86

Wągrowiec - hotel przy Jez. Durowskim © grigor86

Poczciwy Felt dojechał tak daleko :-) © grigor86

Skrzyżowanie rzek Nielby i Wełny (bifurkacja wągrowiecka) © grigor86

Wągrowiec: grobowiec - piramida rotmistrza Franciszka Łakińskiego © grigor86

Udałem się w główną drogą (Wągrowiec - Gniezno) w stronę Mieściska, za którym miałem skręcić w kierunku malutkiej wsi Budziejewko, gdyż znajduje się tam "Kamień św. Wojciecha" - Jest on drugim co do wielkości głazem w województwie Wielkopolskim. Jego obwód wynosi 20,5 m, długość - 7,5 m, szerokość - 4,7 m, wysokość - 1,3 m, głębokość w ziemi - 2,7 m.   jednak przez pośpiech wywołany obawą zajścia Słońca, przeoczyłem ten zjazd i kilka kilometrów musiałem potem nadrabiać, ale do Budziejewka dojechałem!
Po obejrzeniu tego ogromnego "kamlota" Słońce chyliło się ku zachodowi, a ja pojechałem na przemian polnymi i asfaltowymi drogami do Kiszkowa, z którego bokiem Puszczy Zielonka wróciłem już po ciemku do domu.



W Polsce też mamy swoje kaktusy :-) © grigor86


Ogromny głaz narzutowy w Budziejewku © grigor86

Brukowana droga z Nieświastowic do Popowa Kościelnego © grigor86


Wieczorna mgła © grigor86

Kończąc ten wpis powiem, że cieszę się z pierwszej setki w tym roku i zdecydowanie zawdzięczam to sprzyjającym warunkom pogodowym, które rozpieszczają od paru tygodni mnie i mój rower :-)
Po przyjeździe czułem się bardzo dobrze, lekkie zmęczenie było, ale ogólnie czuję się silny jak koń!!! Jest mega dobrze.

Night biker - asfaltowy trening

Czwartek, 2 stycznia 2014 · dodano: 02.01.2014 | Komentarze 7

Wracam do rzeczywistości, czyli praca do późnego popołudnia, dlatego aby coś pojeździć zostaje mi nocne kręcenie. A w nocy, jak to w nocy, ciemno ale klimatycznie. Zdjęć nie porobię, widokami się nie nacieszę, pozostaje sama przyjemność jazdy rowerem.

Aby utrzymać formę na dobrym poziomie, muszę jeździć regularnie, a jak to będzie wyglądało w praktyce to się okaże. Dziś założyłem sobie cel przejechania 40km. i go wykonałem. Wybrałem trasę całkiem przyjemną, wolną od ruchu drogowego, jedynie w Swarzędzu mocno zwolniłem, krążąc po rynku i trochę po osiedlach. Reszta trasy to gnanie po wsiach przy akompaniamencie cudnego szumu terenowych opon :-)

Oto trasa treningu:
Pokaż trasę GPS
A to ja pod osłoną nocy z moim zajebistym Feltem do zadań specjalnych, który od października zrobił ze mną już prawie 1700km. i jak dotąd nigdy mnie nie zawiódł w trasie, czasem nawet w bardzo wymagającej, kiedy taplam się na nim w mega błocie. Dodam, że osprzęt to podstawowe podzespoły na rynku. Nawet kasety on nie ma, tylko wolnobieg, a korba kosztowała 50zł. i razem z kilometrami przejechanymi przez poprzedniego właściciela jej przebieg to ok.4 tys.km. i nic się z nią nie dzieje, napęd pracuje płynnie i cicho, hamulce jak żylety, kierownica skręca, a siodło leży jak ulał. Najlepsze jest to, że w korbie ząbki są w dobrym stanie, a jeśli chodzi o sztywność i takie tam duperele, nad którymi zachwycają się zawodnicy jest prawie nic, albo bardzo mało różniąca się od takich specjałów jak np. moja korba Shimano SLX za 5 stówek z mojego podstawowego roweru  :-) No dobra SLX jest ładniejsza, taka lanserska wręcz :-) Ciekawe jakby wyglądały starty Majki Włoszczowskiej na rowerze z korbą za 5 dych! Ale zobaczymy ile to cacko wytrzyma, w końcu w maratonach tym nie jeżdżę, tymczasem sobie fruwam i niczym się nie martwię :-)


Grigori wieczorową porą © grigor86

Dziś zakupiłem ździebko kosmetyków dla rowerów. Rewelacyjny smar do łańcucha Brunox Top Kett, którego używam w mojej zimówce już od paru miesięcy i stwierdzam, że lepszego smaru na wszystkie warunki nie miałem - serio. Kupiłem także odłuszczacz Brake Cleaner, z myślą o tarczach hamulcowych.


Rowerowe kosmetyki © grigor86

Dziękuję za uwagę.

Gmina Skoki i Kiszkowo na inaugurację roku 2014

Środa, 1 stycznia 2014 · dodano: 01.01.2014 | Komentarze 10

Pierwszy dzień roku 2014 przyniósł piękne Słońce, czyste niebo i całkiem znośną temperaturę ok.2-3*C. Dlatego po wyspaniu się i szybkim ogarnięciu zaraz wsiadłem na rower, wykorzystać taką pogodę.
.
W głowie miałem plan odwiedzenia lasów na północny - wschód od  Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka,  znajdujących sie poza jego granicami, gdzieś między Rejowcem, a Antoniewem. No i udało mi się tam trochę pokręcić i stwierdzam, że sporo tam jest leśnych terenów do odkrywania dla mnie, gdyż mało tam jeździłem w ogóle.
Ubrałem się odpowiednio i w drogę. Najpierw leśnymi ścieżkami w Puszczy Zielonka do Dąbrówki Kościelnej, gdzie dzwony donośnie witały poranek nowego roku, potem asfaltem do Pawłowa Skockiego, skąd odbiłem pomnikową aleją kasztanową do wsi Stawiany. Za Stawianami odbijając z drogi na Rejowiec w prawo wjechałem do wspomnianego lasu. Dopiero tutaj poczułem totalny chillout jadąc w porannej mgle oświetlanej przez przebijające się promienie słoneczne. Jakiś czas sobie tam spędziłem, jeżdżąc po nieznanych leśnych ostępach w Gminie Skoki, aż wyjechałem na asfalt w Antoniewie. Stamtąd drogę znałem już doskonale i popędziłem dalej asfaltami przez różne wioski z ciekawymi zabytkami, które sfotografowałem w celach blogowych oczywiście. Po dojeździe do Kiszkowa na liczniku miałem jakieś 55km. i przebłysnął mi pomysł jakiejś setki w dniu dzisiejszym, ale zszedłem na ziemię po chwili uświadamiając sobie, że w plecaku tylko jeden banan, a w Nowy Rok ciężko o czynny sklep gdzieś na jakiś wioskach :-))) i podjąłem decyzję wracania przez Puszczę Zielonka z powrotem.
.
Czuję się wyśmienicie, jestem silny, zdrowy i niech tak zostanie, bo zaowocować może to pięknymi, długimi wycieczkami w tym roku i tego sobie życzę, a tymczasem wrzucam trasę dzisiejszej wycieczki:
Pokaż trasę GPS
Bez zdjęć na moim blogu byłoby nieswojo, więc kilka wrzucę:



Szron na drodze do Dąbrówki Kościelnej © grigor86

Dogoniłem peleton © grigor86

Zbliżam się do Stawianów © grigor86


Staw skąpany we mgle w Ignacewie © grigor86


Mała Wełna niedaleko Glinna © grigor86


Raczkowo - drewniany kościół z 1780-82 roku © grigor86


Droga Raczkowo - Jabłkowo w Gminie Skoki © grigor86


Jabłkowo - klasycystyczny dwór Brzeskich z pierwszej poł. XIXw © grigor86


Jabłkowo - budynek gorzelni © grigor86


Jabłkowo - drewniany kościół z 1754 roku © grigor86


Stado saren © grigor86


Droga Jabłkowo - Rybieniec © grigor86


Jezioro Rybno Małe © grigor86


Fragment Jez. Rybno Małe, a w oddali dworek w Rybieńcu © grigor86

Miłego powrotu do rzeczywistości jutro :-)

Godne pożegnanie roku z super ekipą.

Wtorek, 31 grudnia 2013 · dodano: 31.12.2013 | Komentarze 15

Stało się! Ostatni dzień roku 2013 postanowiłem pożegnać na rowerze w towarzystwie bikerów. Poranek przywitał mnie przepięknie klarownym niebem z jeszcze bardziej klarownym Słońcem, ale oprócz tego na ziemi, drzewach, trawie osadziła się piękna szadź po mroźnej nocy, także widoki były całkiem ładne.
Najpierw podjechałem na ustawkę  z Piotrasem , aby następnie razem dojechać na skraj Puszczy Zielonka, gdzie czekali na nas Przemo i Michał.
.
Potem już wjechaliśmy w las i tak sobie na lajcie, bez spiny dla relaksu krążyliśmy po leśnych drogach, aż do momentu kiedy na postoju wyjąłem z plecaka małe co nieco! Taki jestem, że Nowy Rok chciałem przywitać toastem i do tego właśnie posłużył mi, zakupiony po drodze, po kryjomu trunek wprost z radzieckich winnic. Szapanskoje igristoje i dawaj do gardła :-)
Kto mógł to se zapodał, a kto nie to nie. Ja sobie zapodałem i z racji tego ścieżki w dalszym etapie tripu musiały być stricte leśne :-))) Dlatego jeździliśmy tu i ówdzie, po długich płaskich zielonkowskich lasach, aż porządnie mi się odbiło :-) Wtedy już wiedziałem, że mój szybki metabolizm zrobił swoją robotę i mogłem dalej cieszyć się wraz z moimi dzisiejszymi kompanami wspólną jazda w tych końcoworocznych, pięknych okolicznościach przyrody.
.
Jeżdziło się dziś wyśmienicie, błoto na leśnych drogach całkiem zamarzło i bez obaw można było wjeżdżać wszędzie. Ale te cudne Słońce tak ładnie nam przyświecało, że hoho! Po drodze cieszyliśmy się świeżym powietrzem i wolną przestrzenią, wolną od niedzielnych - przypadkowych sportowców itp. Tylko my, rowery, cisza, spokój, Słońce, las..........
Tak sobie jechaliśmy niekończącymi się dziś, leśnymi szlakami, że nawet nie wiedziałem kiedy i na liczniku pokazało się 5 dyszek.
Po jakimś czasie dojechaliśmy do Tuczna, gdzie każdy rozjechał się w swoje strony, a ja miałem mało i w związku z tym postanowiłem wykorzystać nadal pięknie świecące Słońce na odnalezienie tego buku, którego bez powodzenia szukam po Puszczy Zielonka od paru lat.
.
Krążyłem po rzekomej okolicy dobrą godzinę i myśl o kolejnej porażce spędzała mi sen z powiek, wjeżdżałem nawet tam gdzie dziki się klinowały między drzewami! Jednak w pewnym miejscu zatrzymałem się coś we mnie drgnęło tzn. lać mi się zachciało! Tak se leję i krążę wzrokiem pogwizdując coś tam. Nagle patrzę i JEST BUK!!! Tak się ucieszyłem, że o mało bym se portek nie polał! Okazało się, że zajechałem od dupy strony i musiałem jeszcze troszkę okrążyć taki zagajnik. Ale jak sie zbliżyłem to poznałem to drzewo doskonale, nadal rośnie dostojnie i patrzy z góry na inne drzewa, bo jest na prawdę wysoki, a pień ma obwód ok.440cm. więc jak na buk to wielki okaz. Nie było tylko tego drewnianego płotu okalającego pomnik, którego pamiętam z rajdów w to miejsce w podstawówce. Jednak bardzo się cieszę, że udało mi się odnaleźć to drzewo w ostatni dzień tego roku! Teraz mogę zaczynać kolejny roczek z czystym sumieniem :-)
.
Oto kilka ujęć z sylwestrowego pomykania:



Bagienne tereny przy Jeziorze Uzarzewskim © grigor86


Wzniosłem toast © grigor86


Ekipa w komplecie © grigor86

Jezioro Kamińsko © grigor86

Leśna przeprawa Boduszewo - Głeboczek © grigor86

Puszcza Zielonka - jadąc zielonym szlakiem © grigor86

No dalej Michał! Dawaj pod górę! © grigor86

Na tę górkę nie ma mocnych :-) © grigor86

Pchamy rowery © grigor86

Gdzieś na leśnym zakręcie © grigor86

Oszronione leśne ścieżki © grigor86

Refleksy świetlne w Puszczy Zielonka © grigor86

Zamarznięte błotne drogi © grigor86


Pomnikowy buk o obwodzie pnia ok.440cm © grigor86

Pomnikowy buk w Uroczysku Maruszka o obwodzie ok.440cm © grigor86

Buk z oddali wyróżnia się gęstą i wysoką koroną © grigor86

Z bliska też robi wrażenie © grigor86

Zachód Słońca na polach nieopodal Wierzonki © grigor86

Sarny w tle zachodzącego Słońca © grigor86

A oto książka, która wypełni mi czas kiedy nie będę jeździł :-0 © grigor86
.
Na koniec składam wszystkim jeżdżącym i nie jeżdżącym serdeczne życzenia na Nowy Rok!

Terenowa, błotna i wesoła przeprawa przez Puszczę Zielonka z Piotrasem.

Niedziela, 29 grudnia 2013 · dodano: 29.12.2013 | Komentarze 6

Choć z rana troszkę kropiło, to nic nie było w stanie zniwelować planów pojeżdżenia rowerami w terenie w towarzystwie Piotrasa . A z drugiej strony, piękną mamy jesień tej zimy i temperatury w granicach 6-10 stopni to bardzo fajny bonus od natury, dlatego trzeba to wykorzystywać. Ostatnio jeździliśmy razem dobrych parę tygodni temu i dziś nadarzyła się dogodna okazja, aby pokręcić wspólnie tam gdzie obaj czujemy się najlepiej, czyli w terenie, a jak mówię teren to myślę Puszcza Zielonka :-) Dlatego po spotkaniu w umówionym miejscu, powolutku acz skrupulatnie kierowaliśmy się w kierunku tego pięknego parku krajobrazowego.

.

Miałem dziś plan odnalezienia drzewa, którego szukam już parę lat i pamiętam je doskonale z czasów podstawówki, kiedy zdarzyło mi się kilka razy odwiedzić tego pomnikowego buka na wielu rajdach rowerowych organizowanych przez nauczyciela geografii Pana Włodzimierza Buczyńskiego, którego udało mi się nawet niedawno zapytać nt wskazówek dojazdu do tego pomnika przyrody. Niestety i dziś mimo tych wskazówek poległem, ale mam zajawkę do dalszych poszukiwań :-)

.

Z Mr. Piotrasem zagłębiliśmy się dziś nieco bardziej w głąb Puszczy Zielonka, jeżdżąc nie raz w błotnej "taplaninie" porozjeżdżanej przez leśne pojazdy przy wycince drzew. Jednak sprawiało nam to niemałą frajdę, gdyż tylko w takich miejscach, odosobnionych ostępach leśnych zakamarków, poczuć można bliskość przyrody, ciszę i relaks na dwóch kołach. Jedyne co słyszeliśmy to piękny szum drzew, które zdawały się mówić do nas: "Szanujcie las chłopaki". Piotras przyrównał ten dźwięk do szumiącego morza, gdzieś za wydmą, co bardzo mi się spodobało, przywołując wiele miłych wspomnień, choćby z mojego tegorocznego wypadu nad Bałtyk.

.

Pokazałem Piotrasowi kilka przepięknych ścieżek w "puszczy", choćby malowniczy zielony szlak z najciekawszym odcinkiem nieopodal wsi Głęboczek i Łopuchówko, gdzie trasa ciągnie się pięknymi zakrętami, w wąwozie, zjeżdżając w zagłębienie terenu z finałem przy Jeziorze Leśnym. Był tam taki podjazd, że nawet najwięksi zawodnicy podejrzewam mieliby nie lada problem z podjazdem, choć logicznie ujmując podjazd jest tam raczej niemożliwy, bo i wejść z buta jest bardzo ciężko.

.

Jadąc gdzieś za Głęboczkiem w stronę Dąbrówki Kościelnej, mieliśmy bardzo bliskie spotkanie z młodym danielem, który bez opieki mamy stał parę metrów od nas nie bacząc na niebezpieczeństwo jakim są ludzie. Popatrzyliśmy na zwierzaka i w drogę. Zresztą to nie jedyne spotkanie jakie mieliśmy dziś ze zwierzyną. W lasach nieopodal mojej wsi Wierzonki mogliśmy podziwiać, także z bliska całe stadko jeleni szlachetnych, które rzewnymi skokami raczyły przeskoczyć przez drogę, którą akurat przejeżdżaliśmy.

W dzisiejszej wycieczce podobało mi się wiele rzeczy, jak to w jeździe rowerem po lesie, bo jak wiadomo niezły ze mnie naturszczyk :-) ale najbardziej cieszę się, że Piotras w końcu ruszył dupsko i potowarzyszył mi w tej błotnej jeździe :-)

.

Nieźle się rozpisałem, choć to tylko zwyczajny wypad hehe, ale bez kilku zdjęć też się nie obędzie na moim blogu, więc proszę:

Piotras w polu widzenia © grigor86

Piotras & Grigori © grigor86

Puszcza Zielonka - na skrzyżowaniu leśnych dróg © grigor86

Puszcza Zielonka - w kierunku Czernic © grigor86

Puszcza Zielonka - Jezioro Leśne © grigor86

Ostry podjazd na zielonym szlaku © grigor86

Puszcza Zielonka - pagórkowaty teren przy Jeziorze Leśnym © grigor86

Puszcza Zielonka - ostry zjazd na zielonym szlaku © grigor86

To by było na tyle, więc miłego przeglądania hej.

Las mym ukojeniem.

Środa, 25 grudnia 2013 · dodano: 25.12.2013 | Komentarze 5

Każdy wie ile odpoczynku w odpoczynku jest w święta. Ja żeby na prawdę odpocząć nie mogę siedzieć przy telewizorze i suto zastawionym stole, dlatego wybrałem się do lasów Puszczy Zielonka.

Spokojnym tempem objechałem kilka fajnych miejsc. Ciepło jak wiosną i czasem nawet Słońce przedzierało się przez chmury. W lesie ku mojemu zdziwieniu sporo spacerowiczów się dziś kręciło, ale także kilku rowerzystów i biegaczy.

.

.

.

W lesie jest taki jakiś spokój, tylko tutaj oprócz samej jazdy można cieszyć się byciem samym ze sobą...

.

.

.

Kilka zdjęć oddających klimat Puszczy Zielonka:

W najgłębszych otchłaniach lasu

błotne koleiny w drodze do Pławna

Jezioro Miejskie w Okońcu

Prawie udało mi się daniela uchwycić - prawie...

Pofałdowany teren na zielonym szlaku

ładna droga w wąwozie

Jezioro Leśne

Spadzisty teren przy Jeziorze Leśnym

Zimówka w jedynym słusznym malowaniu

.

.

.

A teraz idę coś przekąsić, żeby mieć z czego kalorie spalać :-)

Leśno - polne tereny obok Wierzonki i Puszcza Zielonka

Niedziela, 22 grudnia 2013 · dodano: 22.12.2013 | Komentarze 8

Przywitałem pierwszy dzień zimy w terenie i choć to początek najzimniejszej pory roku, to dziś słupek termometru przekroczył 6 stopień, dlatego nie musiałem wkładać na siebie tyle ciuchów.

Jak wyjeżdżałem to padał deszcz, którym się specjalnie nie przejąłem, bo i tak w planie miałem pokrążyć tylko po wierzonkowskich lasach. Jednak gdy po pół godzinie przestało kropić, to moja droga nieco się wydłużyła, bo przedostałem się do Puszczy Zielonka, a tam to mogę jeździć jak napalony :-)

Każdy wyjazd na rowerze i choćby miał prowadzić tą samą drogą zawsze niesie ze sobą jakieś różne atrakcje. Dziś główną atrakcją było napotkane niedaleko tamy nad Jeziorem Kowalskim stada jeleni szlachetnych. Dorodny, rogaty i wielki jak koń samiec wyskoczył z krzaków wraz ze swymi łaniami jakieś 10 metrów ode mnie i o mało nie narobiłbym w gacie ze strachu. Na szczęście stado uciekło w gąszcz lasu, pozostawiając po sobie specyficzny zapach. Do atrakcji dzisiejszego wypadu mogę zaliczyć także tony błota, zalegające na niemalże każdej drodze polnej, ale i leśnych duktach. Ładnie upierdoliłem rower i siebie przy okazji, jednak jestem zadowolony, bo frajdę miałem niezłą przy jeździe po piasty w błocie.

Wracając znów złapał mnie lekki deszczyk, jednak byłem tak rozgrzany kręceniem w błocie, że szybko parowałem, a w Puszczy Zielonka istne wyludnienie! Las jest wielki, a byłem sam jak palec, nie spotkałem ani jednej osoby, tylko ja i szumiące drzewa - pięknie :-)))

Taka oto trasa:

Pokaż trasę GPS

No i galeria dla relaksu i uświadomienia sobie niektórym, że nie taka zima straszna jak ją malują:

w lesie nieopodal Wierzonki dużo błota na drogach

mokro, błotno ale przyjemnie

Jezioro Kowalskie w Barcinku

Wzniesienie terenu niedaleko wsi Kowalskie

Niektóre drogi polne to istna gratka dla offroad'u

Oczko wodne polu

A jechać dalej trzeba......okolice wsi Kołatka

Myślałem, że uda mi się przejechać pod gałęzią....zapieprzyłem kaskiem, a na dupie został bieżnik :-)

pasożytnicza huba

fragment zielonego szlaku w Puszczy Zielonka

Samotny Grigori pośród lasu

No a tak na koniec dodam, że ten nowy system edycji wpisów na bloga w niczym mi nie ułatwił życia, wręcz utrudnił swoimi zawiłymi procedurami, no i już mi się dziś limit na zdjęcia skończył, więc takie krótkie zdanie ode mnie do tych co to tworzą:

Drodzy Panowie cieszę się, że jestem na Bikestats, bo jestem rowerzystą.......nie programistą, informatykiem.

Góra Moraska i Dziewicza Góra - 2 najwyższe wzniesienia okolic Poznania w jednej wycieczce.

Sobota, 21 grudnia 2013 · dodano: 21.12.2013 | Komentarze 8

Na sam początek zapodam Wam taką przybliżoną trasę całego tripu, aby łatwiej było wyobrazić sobie gdzie też znajdują się 2 tytułowe cele mojej dzisiejszej wycieczki:

Pokaż trasę GPS

Wczoraj po południu tak się rozpadało, że wpadłem w złość wiedząc iż zaczyna się weekend, ale jeszcze w nocy spojrzałem na prognozę pogody i miało być fajnie, więc cóż z planem na Morasko w głowie położyłem się spać.

Rano wstaję, patrzę a tu Słońce, więc ucieszyłem się i po obfitym śniadaniu ruszyłem w trasę. Większość trasy prowadziła asfaltami i drogami rowerowymi, gdyż przedostać musiałem się przez Poznań.

Warta z mostu Lecha w Poznaniu

Wieże Katedry na Ostrowie Tumskim w Poznaniu z mostu Lecha

Ścieżka rowerowa na moście Lecha

Monumentalny komin 205 metrowy EC Karolin

Widok na Dziewiczą Górę z Radojewa

Dziewicza Góra z oddali

Po przedostaniu się przez ruchliwe, ale za to nasłonecznione od rana drogi poznańskie, powolutku zbliżyłem się do Moraska, w którym od razu skierowałem się do zobaczenia paru bardzo ciekawych miejscówek. A jakie to atrakcje to poniżej.

Zawitałem w Morasku

Więcej info na temat meteorytu w Wikipedii

Jeden kilku kraterów w rezerwacie

Największy krater

Ukształtowanie terenu po uderzeniu meteorytu

Potem pojechałem zdobyć najwyższe wzniesienie okolic Poznania - Góra Moraska wznosi się na wysokość ponad 153 m.n.pm. i jest pozostałością po przejściu tutaj lodowca baaaaardzo dawno temu, podobnie z reszta jak większość ukształtowania terenu w mojej okolicy. Szczyt porośnięty jest gęstym lasem i z widoków nici, a sam podjazd nie jest bardzo trudny gdyż różnica poziomów to tylko 50 metrów. Na szczycie znajduje się mała polanka leśna, z której zjeżdża się pięknymi singlami wśród borów sosnowych. Jednak przyjechałem tam m.in. po to aby zobaczyć jakiś fajny widoczek z góry, dlatego pokierowałem się na pewną niezalesiona polanę, nieopodal Góry Moraskiej, z której udało mi się znaleźć piękny widok na pobliskie osiedla poznańskiego Piątkowa, dolinę Warty oraz oddalone nieco tereny Dziewiczej Góry. Byłem tu pierwszy raz i na pewno odwiedzę to miejsce przy bardziej przejrzystym powietrzu, bo można stąd dostrzec na prawdę dalekie rewiry.

Na szczycie Góry Moraskiej ponad 153 m.n.p.m

Ciekawe zjazdy i podjazdy z Góry Moraskiej

Bór sosnowy w rezerwacie

Widok nieopodal Góry Moraskiej na dolinę Warty

widok nieco bliżej

Dziewicza Góra w oddali

To chyba pustułka

Zbiorniki z wodą na Morasku

Górujący komin EC Karolin

poznańskie Piątkowo z wieżami telewizyjnymi, a w oddali poznańskie wieżowce

Panorama Moraska

Morasko, a w oodali Murowana Goślina

A dalej tylko lasy, lasy i lasy

Pałac w Morasku

Po nacieszeniu oczu widokami Moraskich okolic, pojechałem przez Biedrusko do Bolechowa, gdzie po paru km. wjechałem w lasy Puszczy Zielonka, aby następnie przedostać się do kolejnego celu dzisiejszej wycieczki - Dziewiczej Góry, którą zapewne dobrze znacie z moich częstych odwiedzin :-) Ale dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą to wzniesienie to pnie się na wysokość 144,9 m.n.p.m i jest pięknym terenem dla turystyki wszelakiej maści, ja najbardziej polecam rower! Na szczycie znajduje się 40 metrowa wieża p.poż. widokowa, czynna w sezonie i rozpościera się z niej jeden z najpiękniejszych widoków w WLKP. a kto nie był to dupa :-)

Podjazd ze względu na przebyte już parędziesiąt km. wybrałem ten nieco mniej hardkorowy, po nowo usypanej szutrowej drodze p. pożarowej, która też jednak lekka dziś nie była, ale podjechałem stojąc na pedałach na przełożeniu 2x4. Na szczycie zdjęcie celem blogowym i potem jeszcze troszkę szaleństw na tamtejszych pagórkach i w drogę powrotną do domu.

Troszkę zielonego koloru ukoiło mój rozum

Droga z Moraska do Biedruska i Dziewicza Góra w tle

Taki sobie elektryczny widoczek

Zadbany dworek w Radojewie

Najniebezpieczniejszy odcinek mojej dzisiejszej wycieczki z Poznania do Biedruska

Pałac w Biedrusku

Stary, zardzewiały komin w BolechowieWarta w Biedrusku

Na skraju Puszczy Zielonka

Taki dziwny twór w lesie....cóż to takiego?

Podjazd na Dziewiczą Górę

40 metrowa wieża p.poż widokowa na szczycie Dziewiczej Góry

Grigori z nietęgą miną po zdobyciu drugiego najwyższego wzniesienia w okolicach Poznania

Najlepsze single do górskich szaleństw w mojej okolicy - Dziewicza Góra

Przed 16:00 Słonko pożegnało się ze mną

Wyjechałem przed 11, a wróciłem przed 16. Wycieczka choć zaplanowana w przeddzień, udana jak nie wiem co, w większości zawdzięczam to pięknie świecącemu Słońcu :-)

Ps. edytowanie tego wpisu zajęło mi ponad 2h dlatego proszę wszystkich o wyrozumiałość w przypadku jakiegoś błędu ortograficznego:-)))

Night biker - trening (do Poznania i z powrotem)

Czwartek, 19 grudnia 2013 · dodano: 19.12.2013 | Komentarze 7

Tak jak mówiłem, dziś po pracy zabrałem się za serwis piasty w tylnym kole. Wszystko rozkręciłem, wyjąłem kulki, wyczyściłem łożyska, nasmarowałem i skręciłem, potem jeszcze podkręciłem hamulec i po niecałej godzinie spędzonej w warsztacie, na zegarku wybiła 19:00, a mnie chęć na przetestowanie własnej roboty przyszła, no to czym prędzej umyć łapska, ubrać się i jazda.
Wyjechałem na spontanie bez jakiegokolwiek planu, ale po 5km. przejechanych z pięknie pracującą piastą i jeszcze piękniej działającymi hamulcami naszła mi ochota na dalszą jazdę...takim sposobem wylądowałem w Poznaniu.
Dojechałem tam dość żwawym tempem i spowolniłem dopiero na ciasnych brukowanych uliczkach Starego Miasta.
Tam cyknąłem kilka fotek, m.in. eko-choinki na Rynku, zbudowanej z kilku tysięcy zielonych, plastikowych butelek! Ciekawy pomysł, ale mnie on świątecznie nie nastroił niestety. A jeśli kogoś interesują oryginalne choinki to zapraszam zapoznać się z zajebistym pomysłem władz Tczewa - to jest najlepsza choinka w Polsce zdecydowanie!
Wracałem też fajnym tempem, choć trochę wiatr przeszkadzał i temperatura 0*C też robiła swoje.
Mimo, że wypad treningowy to jestem zadowolony, bo trzeba zacząć szlifować formę na długie przyszłoroczne eskapady :-)
Pokaż trasę GPS
Kilka ujęć:

Ekologiczna choinka na Rynku w Poznaniu © grigor86

Przedświąteczny, poznański Stary Rynek © grigor86

Plac Wolności. Na lewo Biblioteka Raczyńskich, w środku iluminowana fontanna, na prawo Muzeum Narodowe,a u góry świecący Księżyc © grigor86

Poznań - "Okrąglak" © grigor86
Dobrej nocy

Do Poznania w różnych sprawach.

Niedziela, 15 grudnia 2013 · dodano: 15.12.2013 | Komentarze 2

Musiałem dziś wpaść z wizytą w rowerowym po 2szt. osłonek na pancerze, bo mi zabrakło podczas serwisu, a chciałbym to dziś skończyć. Jedynym otwartym dziś sklepem był "markowerowery" na Franowie, dlatego przedzierać się musiałem przez kilka ogromnych osiedli.
Zadzwoniłem po ziomka ze Starego Miasta i tym sposobem w Poznaniu miałem towarzystwo, bo Łukasz pojechał ze mną do sklepu i odprowadził mnie nad Jezioro Maltańskie.
Dojazd do Poznania to zwyczajny asfalt, także zupełna beznadzieja, ale już z powrotem wybrałem nieco bardziej atrakcyjny wariant, ścieżkami prowadzącymi z Malty, przez Antoninek, nad Jezioro Swarzędzkie, więc troszkę terenu zażyłem na szczęście.

Jednak jazda asfaltem męczy dużo mniej niż w terenie. Wczoraj ten dystans zrobiony w błotnistej Puszczy Zielonka wyciągnął ze mnie prawie wszystkie siły, a dziś po asfalcie mógłbym trzasnąć jeszcze raz tę trasę.

Pogoda była dziś tak szaro-bura, że zdjęć tylko kilka, tak dla zasady:

Poznań - Stare Miasto © grigor86

Poznań - stok narciarski na Malcie © grigor86

Jezioro Maltańskie © grigor86

Nowa ścieżka rowerowa przy Jeziorze Swarzędzkim © grigor86

Promenada przy Jeziorze Swarzędzkim © grigor86

A teraz zabieram się za serwis Felta, który na wiosnę będzie krzyczał: "Dobrze, że mam tak dobrego właściciela, jakim jest Grigori" :-)))